این افرادی که با کلی پارتی و فامیل بازی و .... میان و میشن مدیر یک جایی و اونوقت با کمال پر رویی فکر می کنند که مادر زادی مدیربودند و یا قابلیت و استعدادش را داشتند واقعا پر رو هستند.
می خوام این را لااقل ماها بفهمیم و بدانیم و یادمون نره که اونا فقط بخاطر روابط توی این جایگاه ها قرار گرفتند.
پس تو رو خدا پاچه خاری اینا را نکنید
واقعا آیا من و تو فرق داریم؟ بله فرق داریم.
تو وقتی میشینی روی این صندلی قدرت داری و همه چیز جلوی تو سر خم می کنند. من وقتی می نشینم روی همون صندلی می شم کارگر و بارکش
تو وقتی میشینی روی اون صندلی دارای حق و حقوق خاص می شوی و من وقتی میشینم روی همون صندلی صرفا باید بدون مزد و مواجب کار کنم.
تو ژن خوبی و من یک شهروند عادی
اخیرا وقتی یک خبر را می خونم اگه بخوام صحت و سقم اون را در حد توان بررسی کنم، باید ده برابر خوانده خبر وقت بزارم تا بتونم تایید و یا رد کنم اون خبر را
یه جورایی عدم اطمینان به خبرهایی که می شنویم باعث شده که وقت مان هدر برود.
به نظرم اینکه نمی تونیم حتی به رسانه های رسمی هم اطمینان درستی کنیم، خیلی ناراحت کننده است.
بهتره کمتر خبر بشنویم و یا به سمت خبرهایی برویم که واقعا نیاز ماست. چون این عدم اطمینان عملا فقط باعث از بین رفتن وقت می شود و هیچ چیزی هم عایدمان نمی شود
بعضی وقتها کلی برنامه می ریزی و برای آینده فکر و نقشه می ریزی..... ولی یه دفعه چشمهات را باز می کنی و میبینی آینده رسیده و همین الان، آینده ی چند سال پیش است.
من به این نتیجه رسیدم که به آینده خیلی نگاه نکنم و هر کاری را که قصد انجامش را دارم را سریعا انجام بدم. نه اینکه آینده را در نظر نگیرم ولی نباید کاری را به آینده موکول کرد.
همیشه باید فکر کرد که همین الان را فقط وقت داریم و هر کاری را که می شود انجام داد را سریعا انجام داد.
چند روز است که صفحات اینستاگرام هنرمندان را مرور می کنم. خیلی جالبه. برخی موضع گیری های منطقی و مردمی نسبت به اعتراضات اخیر کرده اند و خیلی مردمی و منطقی نظر می دهند. و بعضیا همچنان مشغول فرستادن عکس از تیپ خودشون هستند.
به نظر فرق افراد مردمی و منطقی و افرادی که فقط به فکر منافع شخصی هستند در همین مقاطع مشخص می شه
بعضیا را می بینم که با دیدن افرادی که در حال ظلم به بقیه هستند و حق و حقوق بقیه را پایمال می کنند، سعی می کنند خودشان را شبیه اونا کنند. من هیچوقت نمی تونم بفهمم که چرا ما باید شبیه اونا بشیم و چرا نباید اونا را شبیه خودمون کنیم؟ البته این صحبت من به هیچ وجه به این معنی نیست که درست کردن سیستم بطور کامل از پایین به سمت بالا امکانپذیر است ولی ما می توانیم هر کداممان تاثیر مثبتی در حد خودمان بگذاریم. بله. البته این تاثیر کم و ناچیز است ولی مطمئنم که موثر است.
من معتقدم حتی اگر نتونیم اونا را مثل خودمون کنیم به هیچ وجه نباید مثل اونا بشیم.
به نظر من روز خوب روزیه که بدون استرس بیجا از درب منزل خارج شوی و به محل کار رجوع کنی و در آنجا فقط سرگرم کار باشی. حاشیه نداشته باشی و با افراد مختلف مجبور به فیلم بازی کردن نشوی.
روز خوب روزیه که بتونی خودت باشی. بدون حاشیه زندگی بکنی .
یعنی اینکه بخواهیم زندگی کنیم خیلی زیاده خواهی است؟
هر روز یه جورایی یه سورپرایز جدید برایمان دارند. یک روز نان و یک روز بنزین و ...
فقط نمی دونم چرا کسی به فکر ما نیست که قراره بتونیم زندگی بکنیم یا نه؟
دولت برای مالیات نقشه می کشه و به آمار و ارقام جهانی اشاره می کنه و همه چیز را در مقیاس جهانی می بینه. خوبه. ولی لطفا همه چیز را با هم جهانی ببینید. مدیران جهانی. مسئولین جهانی. حقوق و دستمزد جهانی....
عجب روزگاریه
فکر کنم امسال رسما همه بیمارستانی بشیم.
اینطور که معلومه هیچکس قرار نیست به فکر نفس کشیدن ما باشه
واقعا چطور میشه این هزینه های سرسام آور را پرداخت کرد؟
چرا اینقدر مدارس دولتی افتضاح شده اند که دیگه هیچ راهی غیر از ثبت نام در مدارس غیر دولتی نیست؟!
حداقل مبلغی که باید برای این مدارس پرداخت کرد حدود ده میلیون تومان است. اگر دو فرزند داشته باشید آنگاه می شود حداقل بیست میلیون تومان برای کمتر از 9 ماه مدرسه.
یعنس ماهانه دو میلیون و دویست هزارتومان
البته حداقل را گفتم. وگرنه شهریه مدارس معمولی بالای پانزده میلیون تومان است.
خب اگه حداقل هزینه های لوازم التحریر و غیره را هم اضافه کنیم. آنگاه فقط برای مدرسه بچه ها ماهانه سه میلیون تومان باید بپردازیم.
واقعا این منطقیه؟!!!